Σε αντίθεση με πολλές προσεγγίσεις των μαζικών μέσων ενημέρωσης, ο μαρξισμός αναγνωρίζει τη σημασία της ρητά διατυπωμένης θεωρίας. Η μαρξιστική ‘κριτική θεωρία’ αποκαλύπτει το μύθο της ‘ελεύθερης αξιών’ κοινωνικής επιστήμης. Οι μαρξιστικές προοπτικές προσελκύουν την προσοχή μας στο θέμα των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στα μαζικά μέσα και υπογραμμίζουν τις κοινωνικές ανισότητες στις αναπαραστάσεις των μέσων. Ο μαρξισμός βοηθά να τοποθετήσουμε τα κείμενα των επικοινωνιακών μέσων στον ευρύτερο κοινωνικό σχηματισμό. Με την εστίασή του στη φύση της ιδεολογίας, μας βοηθά να αποδομήσουμε τις αξίες, που παίρνουμε ως δεδομένες. Η ιδεολογική ανάλυση μας βοηθά να αποκαλύψουμε τίνος την πραγματικότητα προσφέρουμε σε ένα κείμενο μέσων. Ενώ ο Αλτουσσεριανός μαρξισμός βοηθά να υπονομεύσουμε το μύθο του αυτόνομου ατόμου, άλλες νεομαρξιστικές θέσεις βλέπουν τα μαζικά μέσα ως ‘αγωνιστικό πεδίο’ για ιδεολογική σημασία, ανοίγοντας την πόρτα για πιθανές αντιπολιτευτικές αναγνώσεις.
Η μαρξιστική θεωρία τονίζει τη σημασία της κοινωνικής τάξης σε σχέση και με την ιδιοκτησία των μέσων και με την ερμηνεία που δίνει το κοινό στα κείμενα μέσων
: αυτό παραμένει ένα σημαντικός παράγων στην ανάλυση των μέσων. Ενώ η ανάλυση περιεχομένου κι η σημειωτική μπορεί να φωτίζουν το περιεχόμενο των μέσων, η μαρξιστική θεωρία τονίζει τις υλικές συνθήκες της πραγωγής και της αποδοχής των μέσων. ΄Κριτικοί πολιτικοί οικονομολόγοι’ μελετούν την ιδιοκτησία και τον έλεγχο των μέσων κι η επίδραση της ιδιοκτησίας των μέσων πάνω στο περιεχόμενο των μέσων δεν μπορεί να αγνοηθεί. Παραμένει σημαντικό θέμα να εξετάσει κανείς τέτοια ζητήματα, όπως είναι η διαφορική πρόσβαση και οι τρόποι ερμηνείας, που διαμορφώνονται από κοινωνικο-οικονομικές ομαδοποιήσεις. Η μαρξιστική έρευνα μέσων περιλαμβάνει την ανάλυση της αναπαράστασης στα μαζικά μέσα (π.χ. την πολιτική κάλυψη ή τις κοινωνικές ομάδες) για να αποκαλύψει τις θεμελιώδεις ιδεολογίες. Χρειαζόμαστε ακόμη τέτοιες αναλύσεις: πάντως όσο κι αν μερικές φορές η ερμηνεία του ακροατηρίου μπορεί να είναι αντιπολιτευτική, συνεχίζει να λειτουργεί κατ’ αυτό τον τρόπο σε σχέση με το περιεχόμενο. Εξ αιτίας της διανομής της εξουσίας στην κοινωνία, μερικές εκδοχές της πραγματικότητας έχουν μεγαλύτερη επίδραση από άλλες.